Wypracowania

"Kartoteka" Tadeusza Różewicza jako nowy typ dramatu.
Różewicz wyraził niechęć do jakkolwiek rozbudowanej scenografii. Meble mają być normalne, a postacie w zwykłych, codziennych ubraniach. Dramat składa się z kilku warstw:

Czas – jest synchroniczny – zamiast następstwa czasu mamy jednoczesność – młodości i dorosłości, wojny i dni powojennych, które przeplatają się w scenach i świadomości Bohatera.

Akcja – luźne, nie powiązane logicznie sceny – karty z kartoteki.

Miejsce – symultanizm (jednoczesność). Na scenie stoi łóżko, a scena jest zarazem ulicą, kawiarnią, sypialnią, przechodnim pokojem.

Bohater – everyman (przeciętny człowiek dosł. każdy człowiek), reprezentant pokolenia. Jest to antybohater – bierny, nie chce popełnić samobójstwa, ani nawet gadać. Przyjmuje postać horyzontalną.

Chór – element klasycznej tragedii greckiej, tu sparodiowany jako Chór Starców.